
İnsanlarmı Acımasız, Yoksa Hayatmı Acımasız Bilemedim..
İnsanlarmı acımasız, yoksa hayatmı acımasız bilemedim.. Bunu sanırım bilende yok. İnsanoğlu bir düzene ayak uydurmuş gidiyor işte.. Dünya öyle de böyle de bir şekilde dönüyor.
Ama şunu gördüm. İnsanlar tek bir şeyin esiri olmuşlar.. PARA.. Onun için ruhlarını ortaya koymuşlar.. Yeri gelmiş kardeşlerini bile tanımayıp inkar etmişler..
Şu para nelere kadir bilseniz.. Ama hepimiz ne kadar çok seviyoruz değilmi_? Neden çünkü o olmadan güçsüzüz.. Neden çünkü içimizdeki şeytanın ta kendisi para.. Para olmadan dünyayı nasıl kucaklarız..
İnsanların acımasızlığına hangimiz şahit olmadık acaba. Ne düşünür, üzülürmü, sonucu ne olur diye düşünmeden ne çok konuşulur bilmeden.. Bu bazen bir dedikodudur, bazen bir iftira..Çoğu zamanda bizi ilgilendirmeyen konularda bilmeden söz sahibi hissederiz kendimizi..
Çoğu zaman bir iş konusu düşürür bizi birbirimize, çoğu zaman miras konusu.. Hep para değilmidir sonunda söz sahibi..
Ne yaşanmışlıklar vardır para ve insan acımasızlığı üzerine..
Olaylar birbirini takip ederken günün birinde baba hastalanır vefat eder.. Miras konusu gündeme gelir. Kardeşler anneyi bakım evine yatırmak ister ve evin satılmasını isterler. Abla karşı koyar. Açılan izale_i şu davasının sonuna kadar dayanır. Sonunda emlakçıya gider söyleyin kendilerine itirazdan vazgeçiyorum. Annemi bakım evine yatırmayacaklar burada bir ev alacaklar.. Yoksa karsılarında beni bulurlar der..
Duyduğu söz şu olmuştur “En doğru kararı verdiniz. Çünkü siz o babanın evladı değilsiniz”…..
Ve gelişen olaylar, olaylar, olaylar.
İşte size kıssadan hisse bir hikaye.. Şimdi soruyorum size. Suçlu kim_?
Paramı_?
Hayatmı_?
İnsanlarmı_?
Yorum sizlerin..
Saygılarımla. Canan MeLis Bayraktar
You must be logged in to post a comment Login